Η στάση των γονιών στη σχολική επίδοση των παιδιών

Στη σημερινή κοινωνία, η εύρεση εργασίας είναι πολύ δύσκολη λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού, του υψηλού ποσοστού ανεργίας και της εξειδίκευσης που απαιτείται. Θεωρείται ότι όσες περισσότερες ακαδημαϊκές γνώσεις έχει κάποιος, τόσο πιο εύκολα μπορεί να απορροφηθεί από την αγορά εργασίας. Όλοι αυτοί οι λόγοι, έχουν συντελέσει ώστε να συνδέσουν οι γονείς την επιτυχία στο σχολείο με την οικονομική, επαγγελματική και προσωπική επιτυχία του παιδιού τους. Επομένως για τους γονείς, η σχολική αποτυχία προεικάζει και την αποτυχία σε όλους τους παραπάνω τομείς.

Πολύ συχνά οι γονείς, θεωρώντας πως εκπληρώνουν το χρέος τους προς το παιδί τους για μια σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, προσπαθούν να του επιβάλλουν να επιθυμεί τη γνώση και την επιτυχία. Με αυτό τον τρόπο όμως, βάζουν σε κίνδυνο τη σχέση τους αλλά και την ίδια την επιθυμία του παιδιού για μάθηση.

Πολλές φορές ο μαθητής, μπορεί να ανταποκριθεί πειθήνια στις απαιτήσεις των γονιών του για επιτυχία στο σχολείο, αλλά όταν έρθει αντιμέτωπο με τη δική του επιθυμία, τότε ίσως να μην ταυτίζεται με αυτές των γονιών του. Επομένως, μπορεί να δημιουργηθεί ρήξη στη σχέση γονέα – παιδιού που θα έχει σαν αποτέλεσμα και την αναστολή της επιθυμίας του για μάθηση και επιτυχία. Για να μάθει το παιδί, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μπορεί να δράσει αυτόνομα. Οι γονείς θα πρέπει να του επιτρέψουν να έχει τη δική του επιθυμία για γνώση και να αποδεχτούν το χρόνο και τον τρόπο που χρειάζεται για να μάθει. Γιατί να «μάθει», δεν σημαίνει μόνο να ακούσει, αλλά και να επεξεργαστεί τη γνώση που του δίνεται.

Όταν οι γονείς αναλαμβάνουν την ευθύνη για την εργασία του παιδιού στο σπίτι, του στερούν τη δυνατότητα να αναπτύξει τη δική του ευθύνη και ανεξαρτησία. Με τη συνεχή βοήθειά τους, το παιδί αντιλαμβάνεται ότι με αυτό τον τρόπο αποσπά την προσοχή των γονιών του και μαθαίνει ότι έτσι πρέπει να ενεργεί αλλά και παράλληλα μπορεί να του δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι δεν είναι ικανό να τα βγάλει πέρα μόνο του.

Συχνά οι γονείς, πιστεύοντας ότι η επίδοση του παιδιού στο σχολείο αντανακλά και τη δική τους εικόνα, συνεχίζουν να το πιέζουν, κλονίζοντας με αυτό τον τρόπο τη σχέση τους. Αν ο γονιός θέλει να βοηθήσει το παιδί να γίνει ανεξάρτητο και να αναλάβει τις ευθύνες του, θα πρέπει να αφήσει το θέμα του διαβάσματος στο ίδιο.
Όταν οι γονείς εκδηλώνουν την απογοήτευσή τους, την αποδοκιμασία τους ή ακόμα και το θυμό τους για τις κακές σχολικές του επιδόσεις, τότε το παιδί ερμηνεύει αυτή τη συμπεριφορά ως απόσυρση της γονεϊκής αγάπης.

Όταν καταφέρουν οι γονείς να αναγνωρίσουν ότι δεν είναι υπεύθυνοι για το διάβασμα, τους βαθμούς κ.λ.π. του παιδιού, τότε θα βοηθήσουν το παιδί να ωριμάσει και να καταλάβει ότι ακαδημαϊκή αποτυχία δεν σημαίνει αποτυχημένος άνθρωπος. Μέσα στην οικογένεια, αλλά και μέσα στο σχολείο, πέρα από τις σχολικές βάσεις που είναι πολύ σημαντικές, ο μαθητής αναπτύσσει και κάποιες άλλες δεξιότητες τόσο προσωπικές όσο και κοινωνικές, που είναι εξίσου σημαντικές για την πορεία του στη ζωή.

Η οικογένεια που εκπαιδεύει σε προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες τα παιδιά της, ανοίγει ταυτόχρονα το δρόμο για την μάθηση, καθώς η επιθυμητή συμπεριφορά και η μάθηση του παιδιού, ενισχύονται με την απόκτηση αυτοπεποίθησης και την ανοικτή εκδήλωση αγάπης των γονιών. Έτσι, αν τα παιδιά έχουν την απαραίτητη στήριξη όταν τη χρειάζονται τόσο από το σχολείο, όσο και από το κοινωνικό τους περίγυρο, τότε θα έχουν και μια καλή πορεία στη ζωή τους. Το παιδί έχει την ανάγκη να νιώθει ότι έχει δίπλα του ανθρώπους που το αγαπάνε, το υπολογίζουν, το προσέχουν, το ακούν και το αποδέχονται, με ό, τι επίδοση κι αν έχει, όσες φορές κι αν αποτύχει ή επιτύχει. Ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση της σχολικής επίδοσης, αλλά και στην προσωπική επιτυχία του ατόμου.