Πάνω από ένα αιώνα στις λεγόμενες βιομηχανικές κοινωνίες παρατηρείται μια κοινωνική παρακμή της εικόνας του πατέρα. Στις παραδοσιακές κοινωνίες το να είναι κανείς άνδρας, σημαίνει να είναι πατέρας έχοντας καλούς και πολυάριθμους απογόνους (κυρίως αγόρια).Αποκτώντας από τη γυναίκα παιδί, ο πατέρας εισέρχεται για πρώτη φορά στη γενεά των πατέρων, δηλαδή των ανδρών.

Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στις σύγχρονες κοινωνίες στις οποίες ζουν, πασχίζουν εκτός από την κάλυψη των βιοποριστικών τους αναγκών και για την κάλυψη αγαθών τα οποία θα λέγαμε εξυπηρετούν άλλες ανάγκες, συχνά όχι πραγματικές αλλά επιβαλλόμενες κατά κάποιο τρόπο από τον καταναλωτικό χαρακτήρα της σημερινής εποχής. Ο λόγος; Μα φυσικά η αναζήτηση της ευτυχίας.

Στη σημερινή κοινωνία, η εύρεση εργασίας είναι πολύ δύσκολη λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού, του υψηλού ποσοστού ανεργίας και της εξειδίκευσης που απαιτείται. Θεωρείται ότι όσες περισσότερες ακαδημαϊκές γνώσεις έχει κάποιος, τόσο πιο εύκολα μπορεί να απορροφηθεί από την αγορά εργασίας. Όλοι αυτοί οι λόγοι, έχουν συντελέσει ώστε να συνδέσουν οι γονείς την επιτυχία στο σχολείο με την οικονομική, επαγγελματική και προσωπική επιτυχία του παιδιού τους. Επομένως για τους γονείς, η σχολική αποτυχία προεικάζει και την αποτυχία σε όλους τους παραπάνω τομείς.

Η οικογένεια με παιδιά αποτελεί μία κοινωνία σε μικρογραφία. Οι σχέσεις που αναπτύσσει τόσο το ζευγάρι των γονιών μεταξύ τους όσο και τα αδέλφια προεικονίζουν για το άτομο, μοντέλα σχέσεων για τη μελλοντική κοινωνική του ζωή. Η ψυχολογία έως σήμερα έχει επικεντρωθεί στη σχέση γονείς – παιδί μελετώντας τη σημασία της στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Λιγότερα κείμενα έχουν αφιερωθεί στη σχέση μεταξύ αδελφών και στο πώς αυτή η σχέση επηρεάζει τη δόμηση της προσωπικότητας και της ταυτότητάς μας.

Γιατί μερικοί γονείς τα καταφέρνουν στη σχέση τους με τα παιδιά τους και άλλοι όχι; Γιατί μερικοί έφηβοι ενηλικιώνονται με εμπιστοσύνη, ικανότητα, φροντίδα και ασφάλεια για την ταυτότητά τους και για τις σχέσεις τους με την οικογένεια, ενώ άλλοι βγαίνουν από την εφηβεία εξαρτημένοι, χωρίς αυτοεκτίμηση, ανεπαρκείς ή ακόμη και θύματα ψυχολογικών διαταραχών;

Η οικογένεια είναι το πρώτο περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει και αναπτύσσεται ο νέος άνθρωπος. Οι γονείς είναι εκείνοι που με την στάση τους και με τον τρόπο που θα καλύψουν τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους, θα τα βοηθήσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ανταποκριθούν στις αντιξοότητες της ζωής. Γιατί δυστυχώς οι κίνδυνοι οι οποίοι παραμονεύουν και τα λάθος πρότυπα με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί ένας νέος σήμερα, είναι πολλά. Όπως πολλές είναι και οι ανάγκες στις οποίες καλείται να απαντήσει ο σημερινός γονιός, προκειμένου να είναι αποτελεσματικός στο γονεικό του ρόλο.